Korkularımız

Korku.

İnsanın en güçlü ve eski duygusu diye anılır korku.

Korkarız. İnsanlardan, hayvanlardan, nesnelerden...

Korkarız, terkedilmekten. Terketmekten.

Bağlanmaktan korkarız da yalnız kalmaktan daha ziyade korkarız.

Sessizlik korkulu rüyadır. Seslilik de aşağı kalmaz korkutmaktan.

Aldatılmaktan korkarız. Bunu öğrenmekten daha çok. Ve öğrenilmesinden de korkarız biz.

Karanlıktan korkarken, bir anda çıkan ışıktan da korkarız.

Başarılı olamamaktan korkarken, başarıdan ödü kopanları farkederiz.

Ağlamaktan da korkanımız var, gülmekten de.

Güvenmekten korkanlar ile güvenecek kimseyi bulamamaktan korkanlar, eşitiz bu dünyada.

Konuşmaktan korkmanın yanısıra susmaktan korkanlarımız var.

Güzel olamamak korkusundan öte güzelliğimizi kaybetmekten korkarız. Ve güzelliğimizden korkarız.

Yazmaktan korku duyarız bazen. Kalem titrer, el titrer.

Yazamamaktan korkanlarımız kalkan olur.

Korku, keskin kılıcın şerrinden kaçamaz. Kaybolur.

Dünyanın daha eski duygusuna yenilir, korku...